De allerlaatste blog

Zo, dat is lang geleden. Weer tijd voor een nieuwe blog dus, en meteen de laatste. Ik hou het lekker kort, want over iets meer dan twee weken kan ik jullie alles vertellen!

De afgelopen maand woonde ik (zoals jullie waarschijnlijk wel wisten) in Kisumu. Een erg leuke stad, met veel wazungu (blanke mensen.) In tegenstelling tot de dorpjes waar ik eerst woonde heb ik hier heel veel leuke mensen ontmoet en dus ook lekker veel gepartyd. Uitgaan in Kenia is niet mijn ding, maar het is toch wel gezelliger om iets te doen, dan eenzaam alleen thuis te zitten. Ook een paar uitstapjes met ze gemaakt en veel in de zon gelegen. Lijkt wel vakantie ;)

Behalve gefeest heb ik natuurlijk ook gewerkt. De organisatie in Kisumu valt jammer genoeg ook tegen, maar ik heb toch veel meer te doen gehad dan in het weeshuis. Veel gewerkt op de Nursery School, wat ik soms erg leuk vond, maar soms toch ook niet. Lesgeven is namelijk niets voor mij. De kinderen zijn geweldig en ik vind het erg leuk om met ze te spelen, maar lesgeven is hier erg moeilijk! Niemand spreekt Engels, dus communiceren is erg lastig. Moet je nagaan hoe het lesgeven dan is. De kinderen rennen alleen maar op en neer, vechten met elkaar, scheeuwen enz. Ze zijn hier natuurlijk heel anders opgevoed dan in Nederland (eigenlijk helemaal niet opgevoed, meestal zijn de kinderen de hele dag alleen thuis) dus ze hebben niet geleerd wat goed en slecht is. Ook zijn ze erg onbeleefd, dus wij (vrijwilligers) leren ze nu de woorden please and thank you. Jammer genoeg zijn wij de enige die ze dit aanleren, de Kenianen helpen ons namelijk helemaal niet. Dit maakt het werken nog lastiger: ik geef samen met de andere vrijwilligster les aan baby en middle class (30 kinderen) terwijl de Keniaan final class lesgeeft (9 kinderen) terwijl die kinderen een beetje Engels spreken, wat dus een stuk makkelijker is. We hebben hier erg veel meningsverschillen en problemen/ruzie over gehad en ook geholpen met het vinden van oplossingen, maar er is jammer genoeg nog steeds niets veranderd.
Ook de women-group waar ik zou gaan werken was een tegenvaller, het is namelijk geen een keer doorgegaan. Dit vond ik erg jammer, want ik wilde hier heel graag heen.

Toch was het een hele leuke ervaring om met de kinderen te werken. Ik ben zo erg aan ze gehecht geraakt dat ik het erg jammer vind dat ik nog maar twee werkdagen over heb. We hebben ze ondanks dat het erg moeilijk was toch heel veel geleerd, en daar mogen we best trots op zijn.

De tijd begint dus te dringen, volgende week zondag verlaat ik Kisumu al! Nog twee daagjes werken en de rest van de dagen inpakken, wassen en nog een paar uitstapjes maken. Daarna ga ik een weekje naar Chuka (plaatsje bij Mount Kenya) om Lennarts project te bezoeken (Nederlandse vrijwilliger) en natuurlijk even de berg te bewonderen.
De laatste dagen breng ik door in Nairobi, Buruburu. Ik hoop dat ik tijd heb om het weeshuis nog een dagje te bezoeken. Ook wil ik naar de grote watervallen in Thika. Voor de rest heb ik jammer genoeg nergens tijd meer voor, want op 7 april vertrekt mijn vliegtuig al...

Tot dan! X

P.S. Nieuwe foto's op Facebook (Keniaa 2 en 3)