Work camp, Lake Naivasha etc.

Hier is het dan eindelijk, mijn beloofde nieuwe blog! Dat werd wel weer is een keer tijd, we zijn ondertussen alweer een maand verder. Maar het voordeel daarvan is dat ik dan ook wel veel te vertellen heb.

Laat ik maar bij het begin beginnen, work camp! Wat een bijzondere weken waren dit zeg, in drie weken tijd heb ik hier heel veel meegemaakt en ik heb er heel veel mooie herinneringen aan over gehouden.
Het kamp was in Bogambero, een heel klein dorpje niet ver van Migori (Kuria District). Dit is een van de armste gebieden van Kenia waar een groot percentage van de bevolking AIDS/HIV heeft. Er komen hier (bijna) nooit toeristen, dus ook voor de gemeenschap was het erg bijzonder. We sliepen met ongeveer 40 vrijwilligers bij een gastgezin, zij hadden een soort kamp met een paar huisjes. De huisjes waren vergelijkbaar met die in het Archeon, gemaakt van modder en takken. Twee kamers voor de meisjes, een voor de jongens. Ik had natuurlijk wel weer geluk want ik sliep in het kippenhuis! Eerst was het nog wel grappig, maar toen de kippen zich gingen misdragen (ze deden hun behoeftes op iedereens spullen) en ook nog is allemaal kuikentjes kregen waren we het zat. Na een tijdje zijn de ze dus ook maar allemaal de kamer uitgehaald.
Een heel primitief leventje dus, zonder water en stroom. De ''douch'' was buiten, gemaakt van bladeren/takken en de wc-hokjes hadden geen deuren. Ik vond het allemaal wel grappig, maar je moet er maar tegen kunnen. (Niet iedereen hield het vol, sommige hebben na een week het kamp verlaten.) Omdat je ongeveer een kwartier moest lopen om water te halen om te kunnen douchen, deed iedereen het maar in de rivier (met watervalletjes). Het water was niet schoon maar het was erg lekker om midden in de natuur te douchen.
Heel leuk dus allemaal, maar we kwamen hier dus om vrijwilligerswerk te doen en de gemeenschap te helpen. Elke ochtend hebben we een paar uur gewerkt, uiteindelijk hebben we werk gedaan om trots op te zijn: Een kantoor gebouwd voor de organisatie ''Enfants de Mabera''. Dit hebben we gedaan met boomstammen, takken en modder. Het is helaas niet helemaal af (de vloer is niet af en er moet nog een andere laag modder over de muur heen en er zijn geen deuren) maar het meeste werk is gedaan. In dit kantoor kunnen vanaf nu geboorte-certificaten worden gemaakt voor de kinderen van de gemeenschap. Heel veel kinderen in dit gebied hebben er namelijk geen een en het is toch wel erg belangrijk om er een te hebben! Voor de rest hebben we een volleybalveld gemaakt, waar de dorpbewoners voortaan een potje kunnen spelen. Hier waren ze heel blij mee, op deze manier komen ze dichter bij elkaar en leren ze elkaar kennen. Ook hebben we een begin gemaakt aan een klein cultuurmuseumpje en we hebben ook nog bomen geplant.
We hebben met zijn alle dus goed werk verricht maar natuurlijk ook heel veel plezier gehad! Wat we middagen deden verschilde per dag. We hebben samen met de gemeenschap de nationale AIDS-dag gevierd (1 december), potjes voetbal en volleybal tegen ze gespeeld en ook veel culturele dagen gehad (Nederlands, Duits, Frans, Spaans, Grieks, Amerikaans, Keniaans, Fins) maar de meeste middagen gingen we naar een home-visit. Heel interessant om te zien hoe de mensen hier leven, maar na een paar home-visits begon iedereen zich toch wel een beetje te vervelen. Ze waren namelijk allemaal hetzelfde. Toch was het een goede ervaring om te zien hoe alles hier is. De rest van de dagen bestond uit het halen van water. Zwaar werk dat ongeveer vier keer per dag gebeurd moet worden. Mij lukte het niet om 20 kg water te dragen, gelukkig waren er wat Kenianen, die droegen het zonder moeite op hun hoofd. Ook hadden we het elke avond (als het niet regende) een kampvuur. Er was natuurlijk geen stroom dus dit was de enige lichtbron. Erg gezellig, veel kampvuurspelletjes gespeeld.
De weekenden waren ook erg leuk, we hebben een paar uitjes gehad zoals naar Sirera in Tanzania en Muhuru Bay-Lake Vicoria.

We hebben dus met z'n allen een hele leuke en bijzondere tijd gehad in Bogambero, soms even heel zwaar maar meestal ging het hartstikke goed. Het was dan ook wel weer jammer dat we weer terug moesten naar Nairobi.. Een grote, drukke stad met stromend water en electriciteit.. Heel raar om daar opeens weer te zijn. Na nog een paar dagen met een paar vrijwilligers in Nairobi te zijn geweest ben ik weer terug gegaan naar het weeshuis om kerst te vieren. Het was opeens heel stil zonder de rest, dus daar moest ik wel weer even aan wennen. Ook was er niet veel werk want het was schoolvakantie, dus ik begon me een beetje te vervelen. Met kerst zelf was er ook niet veel te doen, er is natuurlijk geen geld voor een leuk uitje dus het enige waardoor je merkte dat het kerst was waren de kerstbomen (een paar takken van bomen met ballonnen erin) en het ''uitgebreide eten.'' Voor de kinderen was het een hele leuke dag, met een paar cadeautjes en lekker eten, voor mij was het een normale dag. Wel een mooie ervaring om kerst te hebben gevierd in een weeshuis, leuk om te zien  hoe blij de kinderen die dag waren.

Na kerst ben ik weer teruggegaan naar Nairobi, want zoals eerder verteld was het schoolvakantie en er was dus geen werk in het weeshuis. De meeste vrijwilligsers gingen naar Mombasa om daar nieuwjaar te vieren maar Lennart (andere Nederlander) en ik besloten (van 31 dec t/m 3 jan) naar Lake Naivasha te gaan. Een veel betere keuze, want Mombasa was veel te druk en ik hoorde achteraf dat het niet heel boeiend was. Bij ons was het veel boeiender. Lekker gekampeerd tussen de apen, lekker in de vrije natuur. En nog beter: Er was een warme douche! Dat hadden we wel even nodig na twee maanden koud te hebben gedoucht.
Nieuwjaar op een aparte manier gevierd, we hebben namelijk met een paar mensen die we hadden ontmoet een kampvuur gemaakt en spelletjes gespeeld. Het aftellen was ook erg grappig, er was geen grote klok dus iedereen op de camping had zijn eigen nieuwjaar. Sommige groepen hoorde je vijf minuten eerder/later tellen dan de anderen, wie had er nou toch de juiste tijd? Ach, maakt ook allemaal niet uit, het was een gezellige avond.
De rest van onze vakantie lekker rustig aan gedaan, na het work camp zijn we een beetje lui geworden: Keniaanse luiheid. Toch ook nog leuke dingen gedaan, zoals een boottocht op het meer. Dit was heel bijzonder, we voeren met een open boot tussen de nijlpaarden, pelikanen en andere vogels. Jammer genoeg was het moeilijk om een foto te nemen van de nijlpaarden, ze zaten namelijk meer onder water dan dat ze boven kwamen. Toch was het heel leuk.
Ook zijn we naar Hell's Gate geweest. Dit is een safaripark waar je mag lopen en fietsen omdat er geen leeuwen en andere gevaarlijke dieren zijn. Dus lekker een fiets gehuurd (de mijne was natuurlijk weer is kapot) en de natuur in gegaan. Wauw, wat was het daar mooi zeg! Zelfs zonder de dieren te zien is het de moeite waard om daar heen te gaan. Maar er waren genoeg dieren, we fietsten tussen giraffen, zebra's, gazelles, zwijnen, buffels, bavianen en meer. Een hele mooie dag, alleen jammer dat m'n fiets steeds verder kapot ging en we de terugweg moesten lopen. Maar we lieten onze dag niet verpesten, we blijven open-minded and flexible. ;)

Een hele korte vakantie jammer genoeg, maar wel heel leuk. Nu ben ik weer terug in het weeshuis. Jammer genoeg is er nog steeds niet veel werk, ook al zijn de scholen wel al begonnen. De dag bestaat meestal uit thee drinken, praatjes maken, met de kinderen spelen en soms even helpen in de klas. Niet veel dus, dit is ook de reden dat ik heb besloten van project te veranderen. Op 1 februari ga ik naar Kisumu, aan de andere kant van Kenia, om daar bij een nieuw project te gaan werken. Het project heeft te maken met straatkinderen, maar eerlijk gezegd weet ik zelf ook nog niet precies wat ik kan verwachten dus hierover meer in mijn volgende blog.

Hopelijk hoeven jullie niet zolang op de volgende blog te wachten als op deze, maar dat zal wel goed komen. Spreek jullie later, Kwa heri! xx